Oost, West, Thuis in Best

Vandaag precies 1,5 jaar geleden stapte ik het vliegtuig in op zoek naar het grote avontuur! Vandaag precies 1,5 jaar geleden ging mijn droom, na meer dan 10 jaar, eindelijk in vervulling. Vandaag precies 1,5 jaar geleden begon ik aan mijn wereldreis.

Nu 1,5 jaar later is het grote avontuur alweer afgelopen en zit ik dit verhaal thuis in de achtertuin te typen. Ik ben alweer 2 weken in Nederland en gelukkig hoef ik vandaag niet te schrijven het koude kikkerlandje, want koud is het vandaag niet, de zon doet goed haar best.

Het zal nu ook duidelijk zijn dat het me niet gelukt is de tijd stop te zetten. Het is me niet eens gelukt de tijd af te remmen, want hij is ontzettend snel gegaan. Ik kan me de dag dat ik hier vertrok en aankwam op een vrijwel lege luchthaven in Bangkok nog zo goed herinneren. Het was er zo rustig omdat mijn vlucht een van de eerste was die weer in Bangkok kon landen, nadat de hele week al vluchten, inclusief die van mij, geannuleerd waren vanwege de bezetting van de luchthaven door de gele t-shirts. Twee weken geleden zat de mogelijkheid erin dat mijn vlucht weer geannuleerd zou worden, vanwege protesten van de rode t-shirts in Bangkok of vanwege de vulkaan in Ijsland. Op woensdag, een dag voor vertrek, was er echter niks aan de hand, zoals ik ook schreef in mijn vorige bericht: “Mijn vlucht is tot nu toe nog niet gecancelled in ieder geval”. Dat was heel goed geschreven en misschien heb ik de Goden verzocht, want om de cirkel rond te maken werd mijn vlucht op mijn vertrekdag ook alsnog geannuleerd. Er was iets mis met het vliegtuig…. Na twee uur al in het vliegtuig te hebben gewacht mochten we er toch weer uit en op het vliegveld wachten. Er werd een nieuwe vertrektijd aangegeven. Een half uur na die tijd konden we nog steeds het vliegtuig niet in en toen werd er omgeroepen (wat overigens amper te verstaan was, dus iedereen ging ook nog eens individueel vragen wat er nu ging gebeuren) dat de vlucht geannuleerd was voor vandaag. We zaten te wachten op de bus die ons naar het hotel zou brengen…. tenminste dat dacht ik. Maar na ongeveer een uurtje moesten we ineens toch het vliegtuig weer in! Ik dacht breng mij maar naar dat hotel, dit gaat toch niet werken. En inderdaad weer een uur later mochten we voor de 2e keer die dag het vliegtuig verlaten, want er was een nieuw probleem. We werden met de bus naar het hotel gebracht, wat vrij snel ging, omdat inmiddels de avondklok was ingegaan vanwege de demonstraties in Bangkok. Toch raar om de anders overvolle straten zo leeg en verlaten te zien. Zo werd mijn backpackerlife dan in stijl afgesloten in het Millennium Hilton Hotel. Het eten was fantastisch net als de kamer en het bed. Het verlangen naar mijn eigen bedje was als sneeuw voor de zon verdwenen. Een nachtje Hilton doet wonderen dus de volgende dag werd iedereen fris en fruitgerust weer naar het vliegveld gebracht. Deze keer waren er geen problemen en zo gebeurde het dat ik 12 uur later weer voet zette op Europese bodem en zo’n 14 uur later op Nederlandse bodem. Veel rust werd me niet gegund, want thuis werd ik opgewacht door familie en vrienden en een heleboel drop en oranje dingen. Alles waar ik om gevraagd had in een eerder bericht was geregeld, zelfs de zon liet zich zien. Helemaal goed dus!

In de laatste 1,5 jaar heb ik een heleboel meegemaakt en jullie hebben dit een stukje mee kunnen beleven door het lezen van mijn verhalen. Ik wil toch nog even mijn reis, voor zover dat kan, kort samenvatten. Ik ben dus bijna 18 maanden weggeweest, ofwel 76 weken ofwel precies 534 dagen. In deze tijd heb ik 9 landen bezocht in 2 continenten. Te weten: Thailand, Cambodja, Vietnam, Laos, Maleisië, Singapore, Indonesië, Australië en Nieuw-Zeeland. Hier heb ik geweldige dingen gedaan en meegemaakt zoals: Engelse lesgeven, bij de lokale bevolking slapen, mijn duikbrevet gehaald, in de jungle geslapen, een vulkaan beklommen, op een olifant gereden, vele dieren in het wild gezien (dolfijnen, pinguïns, zeehonden, zeeleeuwen, walvissen, walvishaai, apen, kangaroes, koala’s, emu’s etc.), gesandboard en gekneeboard, Nieuwjaar in Sydney gevierd, geskydived en geweldige mensen leren kennen! Naast mooie dingen heb ik natuurlijk ook minder leuke dingen meegemaakt zoals: gestoken door een kwal, twee vrouwen die vermoord waren in de straat van mijn hostel, twee keer demonstraties in Bangkok, bosbranden in Australië, opgelicht in Azië, iemand die in mijn tas gerommeld had, de bomontploffingen in Jakarta, de Cycloon in Australië en vaak lastig gevallen door mannen (vooral in Vietnam en Maleisië ). Maar goed, dat hoort er waarschijnlijk gewoon bij en ik zit nu toch levend en gezond dit verhaal te typen, dus mij hoor je niet klagen. De mooie dingen doen al deze andere dingen gemakkelijk vergeten. En als ik het zo lees klinkt het allemaal veel erger dan dat ik het op dat moment vond. And what doesn't kill you, makes you stronger.

Thuis is het nu flink wennen. Het weer, het eten, het niet meer verplaatsen, de drukte (verkeer en mensen), haastige en chagrijnige mensen. De goede kant is dat ik geen zorgen meer heb over waar ik vanavond ga slapen, kleren uit de kast kan pakken en me vooral geen rondlopende geldautomaat meer hoef te voelen.

Ik ben erg dankbaar dat ik dit heb mogen beleven en meemaken. Eigenlijk zou iedereen eens een maandje alleen op reis moeten gaan. Je leert er zo ontzettend veel van! Maar ja het is natuurlijk ook niet voor iedereen weggelegd. Net zoals huisje, boompje, beestje voor mij (nog?) niet weggelegd is.

Dan ben ik zo langzamerhand toch echt aan het einde van mijn verhaal en eigenlijk het hele ‘boek’ gekomen. Als je dit erg jammer vindt en maar geen genoeg kunt krijgen van mijn verhalen dan ben je meer dan welkom om me te sponsoren. Het geld kun je in een envelop stoppen met mijn naam erop en in mijn brievenbus gooien, persoonlijk afgeven mag uiteraard ook. Ook is het mogelijk een donatie op mijn rekening te storten. Met dit geld kan ik dan opnieuw op reis en jullie weer vermaken met een verhaal over mijn avonturen :-p.

Het is jammer dat het zo snel voorbij ging, nu is het slechts nog herinnering.

Ik heb mijn droom geleefd. En jij, leef jij je droom?

Liefs van reisverslaafde Monique.

The end (or to be continued…)



Dream as if you live forever, live as if you die today.

Don’t dream your life, but live your dream.

Leer van gister, droom van morgen, maar leef vandaag!

Don’t worry, be happy!