Het leven van een lerares in Thailand - Reisverslag uit Bangkok, Thailand van moniqueen - WaarBenJij.nu Het leven van een lerares in Thailand - Reisverslag uit Bangkok, Thailand van moniqueen - WaarBenJij.nu

Het leven van een lerares in Thailand

Door: Monique

Blijf op de hoogte en volg

29 December 2008 | Thailand, Bangkok

Inmiddels ben ik al bijna 3 weken in Bualai. De tijd vliegt voorbij, maar het lijkt ook alsof ik hier al maanden ben. Ben ondertussen redelijk gewend hier, aan de mensen, de school, de cultuur en het vroege opstaan. De lessen op school beginnen om 8.30 uur en om 8.00 uur moet iedereen er al zijn voor de flag ceremony. Voor mij betekent dat dat ik om 6.30 uur moet opstaan en dus ook redelijk op tijd naar bed. Ben ‘s avonds vaak moe, jaja die kindjes hier eisen een heleboel energie op. Rond 22.00 uur ga ik dan ook vaak slapen. Omdat ik elke dag zo vroeg moet opstaan raak je daar redelijk aan gewend, dus als ik in het weekend ‘pas’ om 8.00 uur wakker word vind ik dat ik heb uitgeslapen :) De schooldagen zijn best lang, we rijden vaak rond 7.30 uur aan thuis en verlaten de school weer rond een uurtje of half 6. Op 1 dag geef ik gemiddeld 3 lessen en tussendoor probeer ik wat voor te bereiden, ga ik internetten of een beetje rondlopen op school. Het is altijd wel grappig als er een paar scholiertjes lachend naar je toelopen met hun woordenboekje in hun hand. Ze proberen dan met de grootste moeite een paar vragen te stellen. Als ze de vraag dan eindelijk gesteld hebben beginnen ze weer te lachen en snappen ze mijn antwoord waarschijnlijk toch niet. Maar goed, toch leuk dat ze het proberen! Wat ook grappig is is dat ik soms achter mijn bureautje zit of de pc en dat er dan een leerling binnenkomt, wat drinken op mijn tafel zet en weer wegloopt. Ik vroeg aan een leraar waarom ze dat doen en hij zei dat ik zo wel in slaap zou vallen…. dat laatste viel wel mee gelukkig :-)

De eerste week heb ik in mijn lessen over Nederland gepraat en de tweede week over kerstmis. Ik doe vaak ongeveer hetzelfde in alle klassen al heb ik wel verschillende versies voor de onderbouw en bovenbouw. Ik vind het namelijk iets teveel moeite om voor alle 15 (!) klassen een nieuwe les te verzinnen. Op zich wel jammer dat ik zoveel klassen heb, want zo zie ik de leerlingen dus niet vaak en leer ik ze ook niet kennen. Ik ken alleen wat kinderen van gezicht (500 Thaise namen onthouden is ondoenlijk, bovendien dragen ze allemaal dezelfde kleren en hebben ze allemaal zwart haar en bruine ogen).Deze week ben ik vooral spelletjes aan het spelen, maar wel leerzame spelletjes! Ik heb ontdekt dat ik ze wat stiller kan krijgen dan normaal en dat ze dan ook nog wat doen, ideaal dus! Al is dat laatste trouwens ook niet helemaal waar, want vandaag waren ze zo fanatiek dat ze de hele tijd ‘teacher, teacher’ aan het schreeuwen waren (en 1 groepje riep de hele tijd: teacher Monique beautiful, haha). Ik had zinnen in stukken geknipt en die moesten ze in elkaar zetten. Ik moest ze controleren dus vandaar dat ze me continu aan het roepen waren! Sommigen konden ontzettend hard gillen als ze een zin goed hadden (vaak wel na enige hulp). Verder vind ik het hier nogal chaotisch. Ze hebben hier wel een soort van bel en een rooster, maar de lessen beginnen bijna standaard tien minuten later. De leraren hebben in ieder geval niet echt haast om op tijd te komen en ook de leerlingen niet. Soms zit er gewoon niemand in de klas als je les moet geven en soms komen een paar leerlingen meer dan 10 minuten te laat de klas inlopen. De leraar zegt er dan niet eens iets van. Tijdens de les is het vaak ook een zooitje (al verschilt dat wel per klas). Leerlingen zitten te kletsen, lopen ineens door de klas, slaan elkaar of liggen te slapen. Gelukkig luisteren er ook nog een paar kinderen. Ik heb me maar voorgenomen om niet te gaan schreeuwen en mijn stem te sparen. Verder zijn de spelletjes ook een goede oplossing. Mijn nieuwe tactiek dus! Terwijl ik dit bericht zit te typen komt er een meisje binnenlopen met een cadeautje voor mij! Echt lief. Ze zei alleen: 'Good afternoon teacher I give you a gift.' En toen liep ze weer weg…. Wat is het? Tja goede vraag, hoe ga ik dat uitleggen… een soort glazen bolletje (zo’n ding heb je vaak met sneeuw erin die kun je dan schudden), maar er zitten nu een aantal kleine flesjes in. Moeilijk uit te leggen, maar misschien snap je er iets van. Over het algemeen zijn ze dus toch best lief hoor! Alleen moet je niet proberen om ze veel te leren…

Na school doe ik niet veel, want we zijn pas laat thuis en dan gaan we eten (soms thuis, soms uiteten). Daarna douchen en vaak nog wat schrijven of kletsen met mijn gastmoeder Sompong. In het weekend ben ik naar een tempel geweest, daar kreeg de monk een award (waarvoor weet ik nog steeds niet). Het duurde allemaal wat lang, dus toen ben ik gaan wandelen in de buurt. Was erg mooi tussen de rijstvelden en een meertje. Toen ik terugkwam kon ik nog mee rondjes lopen om de tempel achter de monk en andere mensen aan. Daarna nog even de tempel ingeweest, maar was niet boeiend en het zit zooo onhandig op je voeten. Mijn voet ging slapen dus ik dacht ik ga even anders zitten. Ik wist dat je niet naar Boeddha mag wijzen met je voeten, maar hoe ik nu was gaan zitten was blijkbaar ook niet goed…oeps! Je moet perse je knieen en voeten op de grond houden dus (ik had mijn knieen opgetild, want mijn voet sliep). Vonden de leraren die er ook bij waren wel grappig. Afgelopen weekend weer naar Khorat geweest, daar gaan ze volgens mij vooral heen om de familie van mijn gastvader (Wichai) te zien en te shoppen. De zus van Wichai is helemaal fan van mij (in mijn benen knijpen om mijn spieren te voelen, mijn arm en hand aanraken om mijn huid te voelen en ze vond mij de mooiste vrijwilliger die ze gezien had en dat ze dat niet tegen iedereen zegt moeten we dan maar geloven). We waren net als de vorige keer naar de grote shopping mall geweest. Zondag ben ik naar een Thaise bruiloft geweest. Ik weet nog steeds niet of het de nicht van Wichai of van Sompong is, want ze zeiden allebei dat het hun nicht was en ook de ouders van allebei waren er. Beetje vreemd eigenlijk. Bij het bruidspaar thuis moest ik wat water in een schelp over de handen van het bruidspaar gieten. Daarna gingen we naar een restaurant, was echt groot. Volgens mij waren daar wel iets van 400-500 mensen! Daar werd gezongen door een paar zangeressen en kregen we een heleboel eten. Vervolgens waren er een paar speeches en sneed het bruidspaar de taart aan. Toen iedereen het eten op had stonden ze meteen op en gingen naar huis. ‘s Avonds zou er nog feest zijn, maar daar gingen wij niet heen. Ik vond de bruiloft niet heel anders dan wij gewend zijn in Nederland (bruidstaart, kleding en bruidsboeket gooien waren hetzelfde) op een aantal dingen na dan.

Dan is het natuurlijk ook nog kerst geweest! Hopelijk hebben jullie het naar je zin gehad. Ik heb er hier weinig van gemerkt. Het grootste deel hier is Boeddhistisch dus kerst wordt hier niet echt gevierd. Alleen op school deden ze er wel wat aan. Sompong had wat versieringen gekocht en we hadden ook al wat kerstliedjes gezongen tijdens de les. Verder was er op eerste kerstdag een kerstshow en, lucky me, ik mocht (lees: moest) meedoen!! Tot op de dag van de show was het onduidelijk wat ik moest doen en ik had dan ook niets geoefend. Onder het motto: ‘we zien wel’ ben ik het podium opgeklommen. De eerste keer moest ik playbacken op het liedje Jingle Bells, terwijl leerlingen van de 1e klas aan het dansen waren. Dit ging nog wel redelijk en het liedje was ook zo voorbij. Dit alles mocht ik doen in een uiterst charmant kerstpakje inclusief kerstmuts. Aan het eind van de show mocht ik nog een keer meedoen, weer playbacken. Ik dacht dat ik dat moest doen op een Thais nummer, maar ze waren nog niet klaar met mijn kleding en de leerlingen waren het vergeten, gelukkig :-). Toen hoefde ik alleen nog maar te playbacken op ‘We wish you a merry Christmas’, samen met een paar leerlingen en leraren. Het leukste van dit laatste was mijn kleding, want ik droeg niets minder dan een Thaise jurk. Dat vonden de leerlingen natuurlijk helemaal geweldig en ze begonnen lekker te schreeuwen toen ik op kwam. Daarna zijn er ontelbare foto’s gemaakt en vonden ze het leuk om even een hele fotosessie te doen. Het woord beautiful of soewhy (is Thais voor beautiful) heb ik nog nooit zo vaak gehoord op een dag, misschien niet eens in heel mijn leven! Deze woorden hoor ik overigens nog steeds vaak, overal waar ik kom. Mijn rode wangen zijn zo leuk, mijn haren zijn mooi, mijn neus, mijn mond, mijn huid, mijn figuur, eigenlijk alles. Volgens hun dan! Ik heb ooit gezegd dat als je een minderwaardigheidscomplex hebt je naar Turkije moet gaan, maar ik moet zeggen Thailand is ook een heel erg goede optie!

Tweede kerstdag was verder ‘gewoon weer normaal’. De lessen gingen door en ik moest dus ook lesgeven op die dag. Morgen (30 december) is er geen les en zijn er alleen maar activiteiten op school. Hierna heb ik vakantie van 31 december t/m 4 januari, ik weet nog niet wat ik hierin ga doen.

Inmiddels heb ik ook eindelijk foto’s online gekregen! Dit zijn wel alleen nog foto’s van mijn dagen in Bangkok, de rest volgt hopelijk snel. Jullie kunnen ze bewonderen op:

http://monique.soepelebazen.nl/album.php?id=1

Schuif over de foto met je muis om een beschrijving te lezen (niet bij alle foto’s) en klik op de foto voor een vergroting.

Tot slot wil ik jullie nog even bedanken voor de lieve berichtjes! Vind ik erg leuk, vooral blijven doen dus! :-D

Liefs van Teacher Monique!

  • 29 December 2008 - 11:18

    Corne:

    Hej Monique! Leuk verhaal weer..je maakt veel mee zo als leraar, leuke kinderen zoals ik het lees. En dan al die complimentjes, toe maar! Heb net ook je foto's bekeken en ziet er goed uit. Kan niet wachten op meer foto's! Fijne Oud&Nieuw!

    Groetjes xx

  • 29 December 2008 - 18:16

    Ria:

    Lieve Monique,

    Ook al zit je in een ritme van vroeg naar bed en vroeg op, je maakt wel veel mee !
    Behalve lessen, de omgeving, familie-aangelegenheden, tempelgebeuren. Ja meid, je leeft echt in een ander land nu. Ik hoop dat je nog veel geniet.

    veel groetjes, ook van Guido

  • 29 December 2008 - 18:26

    Ria:

    Net de foto's bekeken. Mooi zeg !

  • 29 December 2008 - 19:09

    Esther:

    Hey Monique!
    Ik maar zoeken naar foto's van jou in je kerstpakje op het podium, maar die staan er niet tussen! ;)
    Fijn dat je het nog goed naar je zin hebt! Alvast een fijne jaarwisseling, de groeten van Rik.
    Liefs, Esther.

  • 29 December 2008 - 22:33

    Iris:

    Hi Monique,
    Leuk om je verhalen te lezen op de site. Gelukkig vermaak je je prima en je bent volgens mij de favoriete docent van de kindertjes ;-):-)
    Fijne jaarwisseling! Ga je nog genieten van speciaal Thais vuurwerk, of leeft dat in Thailand niet zo als in China?

  • 30 December 2008 - 09:49

    Franka:

    hey Monique

    Leuke foto,s en weer een mooi verhaal.Leuk om te lezen hoe het daar allemaal gaat.
    Fijne jaarwisseling

    Groetjes

  • 30 December 2008 - 10:08

    Peer Dorine Chantal :

    heey monique
    leuk hoor daar in tailand zo als wij lezen.
    het zal er ook wel lekker warm zijn hier is het -6 snachts en overdag -1 tot 1 graad.
    iniedergeval gelukkig nieuwjaar alvast
    groetjes peer dorine chantal jessica en rob

  • 30 December 2008 - 14:41

    Erik:

    Potverdorie! Als ik die foto's zie word ik echt jaloers ;) Ziet er schitterend uit daar. Net de Efteling ;)
    Ik hoor 't al wel, jij komt nooit meer terug naar Nederland nu je daar zo wordt aanbeden :)
    Veel plezier en succes!

  • 02 Januari 2009 - 11:32

    Wietske:

    Heee monique! Mooi verhaal weer!! Leuk om zo te horen hoe het er daar aan toe gaat!! Hoe was Oud&nieuw? Wordt dat een beetje gevierd daar? Ohhh als ik je verhaal lees krijg ik zoooo'n zin om ook weer te gaan reizen, nog 3 maandjes geduld... Veel plezier nog en succes met de kids! Liefs wietske

  • 02 Januari 2009 - 22:47

    José:

    Hoi monique,

    allereerst een super 2009 toegewenst van ons 4 tjes.
    je schrijft prachtige verhalen en fotografeert ook heel mooi. Het is leuk om op deze manier wat met je mee te reizen.

    groetjezzzzzzzz José

  • 03 Januari 2009 - 09:20

    Harry En Christien:


    Bests wensen voor het
    nieuwe jaar 2009
    Wij lezen jou verhalen
    met belangstelling.

    groeten van de buren
    van no. 14

  • 05 Januari 2009 - 09:24

    Corrie:

    Hallo Monique,
    Ik heb je foto,s bekeken,wist niet dat Bangkok zo mooi is,had ik maar net zo veel lef als jij dan ging ik er meteen een rondreis maken.Ik vind het zo knap van jou dat je zo mooi en lange berichten kunt schrijven,ik volg je op de voet.groetjes

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Thailand, Bangkok

Mijn eerste reis

Recente Reisverslagen:

02 Juli 2010

Zondagnieuws!

04 Juni 2010

Oost, West, Thuis in Best

19 Mei 2010

Stop de tijd!!

15 April 2010

It's Raining Man!

16 Maart 2010

Sweet As!

Actief sinds 21 Dec. 2006
Verslag gelezen: 181
Totaal aantal bezoekers 48803

Voorgaande reizen:

30 Juli 2018 - 30 Juli 2018

Mijn nieuwe leven in Hong Kong

27 November 2008 - 21 Mei 2010

Mijn eerste reis

Landen bezocht: