Leef Vandaag!

Ik heb vernomen dat sommige van jullie met smacht zitten te wachten op een nieuw verhaal, dus bij deze. Mijn laatste verslag is ook alweer 1 hele maand geleden. De tijd vliegt echt voorbij!

‘Er zijn van die dagen dan word je geleefd,
wat je morgen wil doen heb je gister beleefd.
Maar de foto’s vertellen je wel,
de tijd gaat te snel.’

Goed, na deze muzikale onderbreking is het nu tijd om verder te gaan waar we zijn gebleven. Of tenminste waar jullie gebleven zijn, want ik ben inmiddels al meer dan 6000 km. van Exmouth verwijderd. Na Exmouth ben ik met de saaie Canadees naar Karijini National Park gereden. Daar heb ik Matt weer ontmoet en een Duits meisje (Carina). Met zijn vieren een aantal gorgeous gorges bekeken. Flink wat gelopen, geklommen en gezwommen. Was best mooi, maar soms ook wat gevaarlijk. Een misstap en je bent er geweest (ja pap, zoals je ziet ben ik wel voorzichtig geweest, hoor!). Naast een grote slang ook een dingo (soort wilde hond) gezien. Nog even naar Wittenoom geweest, een spookstadje. Er woont bijna niemand meer sinds men erachter is gekomen dat asbest niet zo goed is voor je gezondheid. Afscheid genomen van Matt en Carina en met de saaie Canadees via Port Hedland en 80 Mile Beach naar Broome gereden. Dat feest ging niet meteen door, want na een dikke 600 km. te hebben gereden en nog zo’n 20 km. te gaan, was de enige verharde weg er naartoe afgesloten vanwege een bosbrand. De nacht maar bij een roadhouse doorgebracht en de volgende dag konden we gelukkig wel doorrijden. Het scheen een ongecontroleerd, gecontroleerde brand te zijn (begonnen als gecontroleerde brand, maar inmiddels ongecontroleerd geworden). De gecontroleerde branden worden aangestoken om te zorgen dat een ‘echte’ brand, later in het jaar, zich niet al te ver kan verspreiden. In Broome met de saaie Canadees naar Gantheaume Point geweest, daar zouden dinosaurus voetafdrukken te zien zijn bij extreme eb. Wij hebben ze niet gezien, het was eb, maar blijkbaar niet eb genoeg. Toen we terug wilden rijden ging de auto weer kapot. Gelukkig waren we maar een paar kilometer van het centrum vandaan. Verder naar Cable Beach geweest en naar een openlucht bioscoop uit 1916 (het scherm zag er wel erg modern uit voor 1916 ;-) ). Was wel apart met de vliegtuigen en vleermuizen die over je heenvliegen tijden de film. Toen met vijf andere mensen (zonder de saaie Canadees) het oosten van de Kimberleys verkend. Bell Gorge, Lennard Gorge en Windjana Gorge gezien. Mooie rustige natuur weer. Vooral Windjana Gorge was leuk, omdat er honderden vleermuizen rondvlogen en tientallen zoetwaterkrokodillen te zien waren. We wilden ook Tunnel Creek zien, maar helaas pindakaas, gesloten wegens brand :-S. De saaie Canadees was uit het hostel verdwenen toen ik terug kwam, dus die heb ik niet meer gezien. Verder niet erg, want hij was toch saai. Had ik dat al gezegd??

Na Broome ben ik naar Darwin gegaan. Ik keek er erg naar uit om 27 uur in de bus te zitten, maar nadat iemand mij wees op een goedkoper vliegticket kon ik dat niet weerstaan :). Darwin ligt in de Northern Territory (NT) en het is er niet 1, niet 2, maar 1,5 uur later dan in Western Australia. Het tijdssysteem hier is zo verwarrend dat zelfs de locals niet eens weten hoe laat het is in een andere staat. Er zit sowieso tijdsverschil tussen de verschillende staten en dan heeft de ene staat ook nog zomertijd en de andere niet, om het makkelijk te maken. In Darwin was niet zo heel erg veel te doen, maar heb me toch vermaakt met wat leuke mensen. Het niet veel doen past trouwens ook goed bij de Northern Territory (NT). Men zegt dat NT staat voor: Not Today, Not Tomorrow, Next Time. Vanuit Darwin ben ik een dagje naar Litchfield National Park geweest, was wel aardig met een paar mooie watervalletjes (hoewel ze nu minder spectaculair zijn dan in bijv. Mei, na het regenseizoen). Ook een boottochtje gedaan over de Adelaide River waar zoutwaterkrokodillen leven. Die gingen ze voeren, nee ze gooien niet zomaar een blok vlees het water in ze houden het een stuk boven water, zodat de krokodillen min of meer het water uit moeten springen. Was wel cool, ik wist niet dat ze zo hoog het water uit konden komen. Een paar dagen Darwin was genoeg en toen ben ik met de trein, de welbekende Ghan, naar Alice Springs gegaan. De naam ‘the Ghan’ is afgeleid van ‘Afghan’. De Afghanen hebben de kameel (nou ja ze noemen het hier kameel, maar volgens mij zijn het toch echt dromedarissen, waarschijnlijk vinden ze kameel cooler klinken) hier geimporteerd. De Afghanen legden dezelfde weg (van Darwin naar Alice Springs en vervolgens Adelaide), voordat de spoorlijn er was, vaak af op een dromedaris (of kameel als je Ozzie bent). Vandaar dat de trein vroeger ‘Afghan’ werd genoemd en tegenwoordig afgekort is tot ‘Ghan’. Een dag later ben ik in Alice Springs. Daar is verder ook niet heel veel te beleven, maar ik ben hier om de beroemde Uluru (Ayers Rock) en ‘the Red Centre’ te bezoeken. De volgende dag begint mijn tour met het bezichtigen van Kata Tjuta (Olgas). De trail die we eigenlijk wilden doen (Valley of the Winds) was helaas gesloten. Nee, deze keer niet vanwege brand, hoewel het in de buurt komt. De trail wordt gesloten als het 36 graden of meer is (waarschijnlijk om te voorkomen dat je zelf in brand vliegt ;-)). Daarom maar een andere trail gelopen en inderdaad het was warm. Hoewel de hitte hier beter te verdragen is dan in sommige landen in Azie, daar was het echt klamme hitte en hier is het een droge hitte. ‘s Avonds dan naar de Uluru, zonsondergang gezien. De volgende dag ook de zonsopkomst bij de Uluru gezien, maar beide waren niet zo spectaculair als men je wil laten geloven. Daarna was het weer tijd om de benen te stretchen en heb ik zo’n 10.4 km. om de Uluru heen gelopen. In principe kan je de rost ook beklimmen, maar er wordt gevraagd respect te tonen voor de aboriginals (de oorspronkelijke eigenaren) die het niet leuk vinden als je dat doet. Velen vinden dat de overheid de klim gewoon moet verbieden. Het was nog steeds indrukwekkend, zo’n grote rots in de middle of nowhere, maar jammer dat ik van te voren al honderden foto’s gezien heb, zodat het niet echt een verrassing meer is. In het cultural centre wat gelezen over de aboriginals was wel interessant. Toch apart, zij moeten zich aanpassen aan een andere cultuur in hun eigen land. Dat gaat uiteraard niet vlekkeloos en zorgt voor wat spanningen en problemen. Het verschil met jaren geleden is dat ze nu in ieder geval gezien worden als mensen en niet meer als beesten of iets anders raars. Maar goed, van de aboriginals weer terug naar de rotsen. De volgende dag was het tijd voor Kings Canyon, rond de 7-8 km. gelopen. We waren weer vroeg opgestaan (4 uur!!), maar dat was goed, omdat het ‘s ochtends nog niet zo heet is en het wandelen nog te doen is. Kings Canyon was anders dan Kata Tjuta en Uluru, maar erg mooi. Na 3 dagen is het tijd om de Outback achter ons te laten.

We zijn bijna aan het einde gekomen van mijn avonturen van de afgelopen maand, maar nog niet helemaal. Ja, jullie vragen om een verhaal, dan krijg je het ook! Na Alice Springs ben ik met de bus naar Coober Pedy gereden, waar ik slechts 1 nacht heb doorgebracht. Coober Pedy is de opaalhoofdstad van de wereld. Samen met Andamooka en Mintabie produceert Coober Pedy 85% van de totale hoeveelheid opaal in de wereld. Coober Pedy is het afgeleidde van Kupa Piti (zo noemen de aboriginals het stadje) wat ‘white man in a hole’ betekent. Zij noemden het zo, omdat van de ongeveer 3500 inwoners, de helft onder de grond woont. Dit heeft met name te maken met het weer, het kan er in de zomer heel warm worden (meer dan 50 graden) en in de winternachten erg koud. Onder de grond is de temperatuur vrij constant tussen de 23 en 25 graden. Dan is het nu eens tijd voor een beetje interactie. Ik wil graag van jullie weten, wat versta jij onder ‘onder de grond’? Daar hadden we hier namelijk een discussie over. We sliepen in ondergrondse accommodatie, maar we hoefden geen trap af. Het was meer gemaakt in een berg/rots. Is dit ondergronds of niet? Helaas kan ik geen prijzen aanbieden, aangezien mijn financiele situatie hard aan het achteruit gaan is. In Coober Pedy dus wat voorbeelden van ondergrondse huizen gezien en een opaalmijn bekeken. Was wel leuk. De volgende dag was het weer tijd om door te rijden naar Adelaide. In 2 dagen zo’n 1600 km. afgelegd. In Adelaide is, naar men zegt, ook niet zo heel veel te doen. Maar ik ben hier vooral om Emma te bezoeken, een meisje dat tegelijkertijd met mij engelse les heeft gegeven in Thailand op een andere school. Ik blijf hier een paar daagjes en daarna is het tijd om de oostkust te gaan verkennen!

Hopelijk heb ik jullie behoefte aan een nieuw verhaal voor een tijdje bevredigd. En vergeet vooral niet te participeren aan de discussie ‘wat is onder de grond’ !

Tot de volgende keer!

P.s. Ik begin al aardig te integreren hier. De ‘Ozzie Wave’ gaat me redelijk goed af. En nee dat is niet zoiets als wat je in het stadion ziet en ook geen vriendelijke begroeting naar anderen toe. Het is het op en neer wapperen van je handen om die irritante rotvliegen van je af te houden. Die waren er nogal wat in Karijini en de Outback…