Een jaar uit het oog....

"Soms heb ik je zomaar een jaar niet gesproken,
dan gaan onze wegen een tijdje apart.
Maar als ik je zie is het ijs weer gebroken,
een jaar uit het oog, maar geen dag uit het hart!"

Inmiddels mag ik mezelf sinds meer dan een jaar officieel wereldreiziger ofwel backpacker noemen. Het is nu 367 dagen geleden dat ik het vliegtuig instapte op naar het grote avontuur! Alle felicitaties en cadeaus om deze nieuwe mijlpijl in mijn leven te vieren zijn natuurlijk meer dan welkom! :-D In het afgelopen jaar heb ik ontzettend veel gezien, gedaan en geleerd. Maar nog niet genoeg, dus het is nog geen tijd om naar huis te komen. Mij te koud daar! :-)

De afgelopen maand heb ik wederom niet stilgezeten. In Adelaide beetje rondgewandeld in de stad. Naar het strand geweest, korte rondleiding gehad in een chocoladefabriekje, in de botanische tuin gewandeld, wat rondgefietst. Ow ja, als jullie trouwens denken dat we veel regels hebben in Nederland dan moet je een keer een bezoek brengen aan Australie. Hier is het helemaal verschrikkelijk! Ik mocht op een dag niet eens een fiets huren, omdat het boven de 36 graden was en ik dan een zonnesteek of iets dergelijks op zou kunnen lopen!! In plaats van fietsen ben ik maar gaan lopen, wat dus betekent dat je nog langer aan de zon wordt blootgesteld en een groter risico loopt, omdat lopen nu eenmaal langzamer gaat dan fietsen. En dat was maar een voorbeeld van de vele regels hier.

Tijdens mijn verblijf in Adelaide ben ik ook twee daagjes naar Kangaroo Island geweest. Omdat het eiland een eiland is (ja sommige dingen zijn wel logisch) kon het vrij blijven van veel roofdieren die op het vaste land te vinden zijn, zoals o.a. vossen. Daardoor is het eiland rijk aan wildlife als kangaroes, wallabies, possums en koala's. Die heb ik dan ook veel gezien. Verder leven er ook 2 verschillende kolonies zeehonden, de Australische variant en de Nieuw-Zeelandse. Was wel leuk om die in het wild te zien. Tot slot ook nog de Fairy penguin, ofwel 'the Little Penguin' gezien. Was wel schattig, ze zijn zooo klein! Er was ook nog wat actie te vinden op het eiland, want we gingen een uurtje sandboarden. Was erg cool en hoe vaker je naar beneden gaat hoe beter het wordt. Dan is er namelijk een paadje aangelegd en ga je stukken harder! Het enige nadeel is alleen dat je telkens ook weer de berg op moet lopen... :-S Het wachten is op de eerste sandboardliftjes ;-)

Vanuit Adelaide ben ik naar Keith gegaan een nogal saai, nietszeggend dorpje. Waarom ben ik er dan heen gegaan? Ik was daar om de ouders van Emma (waar ik in Adelaide een paar dagen geslapen heb) op te zoeken. Voor zover het kon heb ik wat op de boerderij geholpen. Daar heb ik ook voor het eerst in mijn leven in een tractor gereden, en dan bedoel ik ook zelf gereden en bestuurd. Beetje geholpen met het hooi opladen, de rammen naar de ooien brengen en de schapen naar een ander weiland jagen. We zijn ook een dagje naar een rivier geweest en hebben daar wat waterplezier gehad. Een kennis van hen heeft een speedboat en daar konden we een paar leuke dingen achterhangen. Zo hebben we op een soort van luchtbed gelegen achter de speedboat. En aangezien ik met de man van de bestuurster op dat luchtbed lag ging het er hard aan toe! Als hij me niet tegenhield was ik er wel tien keer afgevlogen. Nu dus slechts 1 keer, maar dat ging dus met zo'n vaart dat ik wel mijn zwembroek aan mijn enkels had hangen. Gelukkig was het water troebel genoeg :-) Ook nog op een kneeboard gezeten (een soort wakeboard of snowboard). Kost nog best veel kracht en engergie om er recht op te blijven zitten en het koord vast te houden. Dat voelde ik de volgende dag dan ook, maar ik was niet de enige.

In Keith werd ik opgehaald door Sasha en 2 jongens. Ik had Sasha in Adelaide ontmoet en met haar en de jongens gingen we naar de Grampians, een nationaal park. Was wel een aardig park, weer wat mooie watervallen gezien en flink geklommen en geklauterd. De afgelopen 2 weken ongeveer was er een hittegolf in Zuid-Australie, maar je raadt het al, op het moment dat wij gingen kamperen kwam daar abrupt een eind aan. En zo gebeurde het dat ik de ene nacht nog bijna weg zat te smelten van de hitte en de volgende nacht bevroren als een ijsklontje in mijn geimproviseerde bedje lag. Gelukkig was het soms wel mogelijk om een kampvuurtje te maken, zodat we een beetje warm konden worden. Na de Grampians was het tijd voor de Great Ocean Road (GOR). Het was inderdaad de mooiste route in Australie die ik tot nu toe gedaan heb. Grote limestonerotsen die schoongewassen werden door de zee. Met enige fantasie kon je allerlei figuren in de rosten zien. Ook de bekende 12 apostelen gezien, al zijn het er al lang geen 12 meer, dus de naam zegt niet altijd alles. Ikzelf denk dat degene die ze geteld heeft en de naam heeft gegeven enorm dronken was destijds en alles dubbel zag :-) Ook tijdens deze rit weer een heleboel kangaroes, wallabies en koala's gezien. Australie zou Australie niet zijn als we probleemloos op onze eindbestemming zouden aankomen. Dus inderdaad deze keer hebben we ook weer de nodige problemen gehad. Gelukkig was Sasha lid van een soort ANWB die een gratis overnachting in een motel regelden. Dat hadden we ook wel verdiend na een paar ijskoude nachten in de tent. De volgende dag was transport geregeld naar Melbourne op kosten van de Australische ANWB. Ik vond het allemaal niet zo erg, want ik had gezien wat ik wilde zien en werd naar Melbourne gebracht.

In Melbourne ben ik gaan couchsurfen met Sasha. Via internet bieden mensen van over de hele wereld gratis hun bank, een bed of matras aan. Een ideale gelegenheid om nieuwe ervaringen op te doen en te zien wat de locals bezighoudt. Samen met Sasha wat rondgelopen in Melbourne, maar we vonden het allebei eigenlijk niet echt bijzonder. Het is tenslotte ook maar een stad. Het Rod Laver stadion vond ik wel leuk, dat is het tennisstadion waar elk jaar de Australian Open gehouden wordt. Nog wat leuke dingen te weten gekomen over o.a. Roger Federer. Het Observation Deck was ook aardig, op een hoogte van 252m. heb je een mooi uitzicht over de stad, vooral 's avonds als alle lichtjes aan staan. We zijn nog een dagje met een tour meegeweest, maar die viel best wel tegen. Ongeveer 20 minuutjes in een stoomtrein gezeten, op zich wel grappig, maar als we dan toch over milieu zeuren vraag ik me af hoe het kan dat die trein nog rond mag rijden. Daarna naar Phillip Island waar de Penguin Parade te zien is. Elke avond rond 9 uur komen er tientallen 'Little Penguins' de zee uitlopen op zoek naar hun 'huis'. Dat was wel leuk om te zien. Ze komen de zee uit in een groepje en als er dan eentje bang wordt en hard terug de zee in rent weet de rest niet hoe snel ze moeten volgen. En dat doen ze dus een paar keer achter elkaar... Na een paar keer durven ze eindelijk het strand en de duinen op te lopen.

Na Melbourne ben ik met Sasha naar Bairnsdale gereden. Haar auto was gratis naar Melbourne gesleept en daar heeft ze hem goedkoop kunnen laten maken. In Bairnsdale zijn we weer gaan couchsurfen. Was heel anders dan in Melbourne (een alleenstaande man van 37 in een net en schoon huis). Nu sliepen we bij 2 jongens, eentje van 21 en eentje 23 (die al een kind van 4 had). Ze werkten allebei erg onregelmatig en hadden veel vrije tijd. Ook liepen hun vrienden de hele dag naar binnen en buiten. Wel goed vermaakt, ze namen ons mee naar het strand om te vissen en naar het bos om te jagen. We hebben die dag niet op dieren geschoten, maar op lege bierflesjes. Er was overigens maar 1 persoon die een bierflesje wist te raken, en nee dat was ik niet. Ook gingen ze een keer speervissen! Daar heb ik me maar niet aangewaagd, bovendien was het niet bepaald warm en zoals jullie waarschijnlijk wel weten ben ik een koukleum.

Toen was het tijd om iedereen te verlaten en ben ik alleen naar Canberra gegaan. Canberra is, zoals de meesten van jullie waarschijnlijk niet zullen weten, de hoofdstad van Australie. Dit komt, omdat Sydney en Melbourne maar bleven vechten over wat de hoofdstad zou worden, dus toen hebben ze maar een stad ergens in het midden uitgekozen, Canberra dus. Ik ben hier vooral om weer wat vrienden op te zoeken. Heb in Vietnam een paar zusjes ontmoet en ik slaap nu bij hen. Ze hebben me een rondleiding door de stad gegeven, uitzichtpunt gezien, het government house, war memorial en een heleboel winkels. Verder vooral veel films gekeken en een boekje gelezen.

Pff het was weer een heel verhaal, maar zo hoort het ook. Als ik niks meer te vertellen heb is het volgens mij tijd om naar huis te gaan :-)

Omdat ik nu meer dan een jaar weg ben heb ik ook een cadeautje voor jullie. Er staan weer wat foto's online. Ik heb foto's online gezet van mijn tweede bezoek aan Thailand en wat meer recentere foto's behorend bij dit verhaal!

http://monique.soepelebazen.nl/

Veel kijkplezier!